سستی نورز ای حسینی

باید به این مسئله اشاره نمود که امام حسین علیه‌السلام در مسیر اطاعت خدای متعال بسیار به وجود خدای سبحان اظهار تذلل می‌نمود و این اظهار تذلل ایشان نه در برابر خلق بود بلکه در مقابل آفریننده‌ی خود بود و چنان بودند که یادشده که 25 بار پیاده به حج سفر نمودند و آثار خشیت خدای متعال بر چهره و اندام ایشان هویدا بود؛ 

حسین (ع) و مستمندان

اگر انسانی که ادعا دارد که در مسیر حسین بن علی علیه‌السلام قدم برمی‌دارد ولی زمانی که شب‌هنگام است و گرسنه‌ای را می‌بیند که دست نیاز به‌طرف او دراز می‌کند تا به او کمی‌شود، ولی او بی‌تفاوت از کنار او می‌گذرد، باید بداند که او در مسیر امام حسین علیه‌السلام قرار ندارد بلکه از مسیر ایشان به دور است؛ نباید فراموش کرد که مسیر حسین، مسیر کمک به مستمندان و دستگیری از آنان است پس اگر او به مستمندان اهتمامی ندارد، دیگر حسینی نخواهی بود.

کَرَم و بخل

یکی از صف هایی که امام حسین علیه السلام داشتند، جود و کرم ایشان است پس اگر تو بخواهی کربلایی شوی، نباید بخل در ساحت تو راهی داشته باشد؛ چرا که بخل خصلتی است ناپسند و در صورت دارا بودن آن، تو با حسین بن علی علیه السلام در دو مسیر هستید،

کربلای فروتنی

اگر می خواهی حسینی باشی و صرفا به یک اسم کربلایی که بر تو می گذارند اکتفا نکنی، باید بدانی که حسین بن علی علیه السلام یک انسان متواضع و فروتن بودند و نه یک شخص متکبر؛ پس اگر تو در رفتارت و یا سخنت با دیگران متکبر باشی از روش حسین جدا شده ای و این رفتار تو حسینی نخواهد بود و تو یک کربلایی حقیقی نیستی.