قال الامام علی علیه السلام:أجملوا فی الخطاب تسمعوا جمیل الجواب؛ زیبا بگوئید تا زیبا بشنوید. (غرر الحکم،ج2،ص 266)
دو انسان که همراه هم باشند و یا رابطه‌ی برادری و یا خویشاوندی با هم داشته باشند؛ حقی بر گردن همدیگر پیدا می‌کنند.
باید توجه داشته باشیم که اسلام بین دو مسلمان، رابطه‌ی تنگاتنگ برادری را مطرح می‌کند و طبیعتاً وجود چنین رابطه‌ای تکلیف آور است و حقوقی را بر همدیگر ثابت می‌نماید. این حقوق حداکثر و حداقلی دارند.
با وجود اینکه انسان دارای عقل و فکر می‌باشد و مسیر خود را با تفکر باید تعیین کند لکن گاهی تحت تأثیر رفتارهای دیگران به شکل‌های مختلف قرار می‌گیرد.
گاهی نعمت‌هایی به ما داده شده که توجه زیادی به آن‌ها نمی کنیم؛ از آن نعمت‌ها، نعمت کلام و قدرت بر نطق است که خدای سبحان به انسان عطا کرده است که فلاسفه آن را وجه مایز بین انسان و حیوان می دانند.(۱)
