یکی از گزاره هایی که بسیار در طول تاریخ مورد استفاده و البته بیشتر متوجه دین داران گشته است و یکی از تهمت هایی است که در بین مسلمانان نسبت به متدینان مورد استفاده قرار گرفته است «جهالت دین داران به سیاست» است.
نمی دانم که چرا هر کسی در صنف دین داران قرار بگیرد جزو اول جملاتی که در مورد آنان در ذهن عموم افراد به ویژه غیرمتدینان در مورد دین داران مسلمان خطور می کند این است که «متدینان کجا و سیاست کجا»
بدان که هر کاری را بخواهی انجام دهی در دنیا اگر کاری نکنی که رضای خدای متعال را از رفتار و کردار خود جلب نمایی، در این صورت در روز جزا چیزی نصیب تو نخواهد بود؛
هر گاه خواستی کاری را آغاز کنی بدان که نام خدای متعال کتاب خود که کتاب هدایت بشریت است را با نام خود آغاز نموده است؛ پس تو هم به او به خدای خود اقتدا کن و کارهای خود را با نام او آغاز کن.
اینکه بگویی که «ایاک نعبد و ایاک نستعین» (1) و با نگاهی ساده لوحانه بگویی من از هیچ کس جز خدا طلب استعانت نمی جویم؛ پس به پزشک نمی روم و از دیگران درخواست چیزی ندارم و کار هم نمی کنم؛ چرا که من فقط خدا را می پرستم و فقط از او یاری می طلبم و این ها همگی شرک است و مخالف آیه، سخنی نادرست است.
