خود را غنی و بی نیاز ندان؛ خود را ایمن از عذاب الهی ندان؛ خود را کسی بدان که حسین می داند و الا اگر فکر توچنین است، تو با حسین در مسیر واحدی قرار ندارید و مسیر تو از او جداست؛ حسین علیه السلام خود را چنین می داند:
از امام حسین علیه السلام پرسیده شد: ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)! حالت چه طور است؟
همین که برای او یک مشکلی پیش می آمد و نمی توانست با دین داری به راحتی کارشش را انجام دهد، مرتکب فعل حرام می شود مثلا رشوه می داد، دروغ می گفت و....
به او گفتم: تو خود را حسینی می دانی و چنین می کنی؟! بدان که چنین دینی نه دین حسین علیه السلام بلکه دیانتی است شیطانی و ارزشی هم ندارد؛
باید توجه داشته باشی که اگر در مسیر حسین و فکر او هستی، هرگز نباید کاری کنی که با ظلم به دیگران محقق شود؛ اگر بخواهی حق کسی یا کاری کنی که با ظلم به دیگران محقق می شود به ویژه با ظلم به آنان که هیچ کس جز خدای متعال را ندارند، بدان که خود را دشمن خدای متعال کرده ای و البته چنین کسی حسینی نخواهد بود.
خود را حسینی می دانست و همیشه در مراسمات حسینی شرکت می کرد؛ بیمار شده بود ولی شنیده بود که اگر مثلا شراب بنوشد، بیماری او بهبود میابد.
به من گفت: آیا می توانم شراب بنوشم تا بیماری م خوب شود؟
