همین که برای او یک مشکلی پیش می آمد و نمی توانست با دین داری به راحتی کارشش را انجام دهد، مرتکب فعل حرام می شود مثلا رشوه می داد، دروغ می گفت و....


به او گفتم: تو خود را حسینی می دانی و چنین می کنی؟! بدان که چنین دینی نه دین حسین علیه السلام بلکه دیانتی است شیطانی و ارزشی هم ندارد؛آن دینی که حسین علیه السلام بدان معتقد بود، دینی است که هیچ گاه و لو به مقدار ذره ای از اصول آن به خاطر منافع دنیوی یا سختی هایی که ممکن است متوجه او شود، ترک نمی شد و دینی که در زمان آرامش، ثبات دارد و در زمان مشکلات پا در هواست، دین دنیا پرستان است نه خدا پرستان.


امام حسین علیه السلام: النَّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا وَالدینُ لَعْقٌ عَلی الْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعایشَهُمْ فَاذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ (1): اکثر مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست، تا آنجایی که به زندگی روزمره شان لطمه نخورده به سوی دین می آیند، هرگاه بلا و آزمایش آمد دینداران حقیقی اندک خواهد بود.


پی نوشت: 

1) تحف العقول، ص 245