مراجعه به امام حسین (ع)

اگر در کارهایت به همه مراجعه می‌کنی جز به حسین علیه‌السلام، اگر در سخنانت به همه استناد می‌کنی جز به سخنان امام حسین علیه‌السلام و البته مدعی هستی که حسینی هستی، بدان که تو حسینی نیستی؛ چراکه حسینی رنگ و بوی حسین دارد؛ فکرش، رفتارش و سخنانش بوی حسین دارد؛ نگذار که دشمنان رفتارشان به رفتار حسینی نزدیک‌تر از تویی باشد که ادعای پیروی از آن راداری و خود را کربلایی می‌نامی.

دیانت عالمانه

دیانت جاهلانه ارزش آن‌چنانی ندارد، تو که حسینی هستی بدان که حسین بن علی علیه‌السلام نه از روی تعصب کور بلکه از روی علم مسلمان است و در تبیین و دفاع از آن کوشاست؛ ایشان اهل علم و فرزند آن هستند و به علم و کسب دانش سفارش‌های بسیار نموده‌اند؛ 

گناه و شجاعت حسینی

تو که شجاعت این را نداری که در جشن‌های عروسی‌ای که در آن غنا و موسیقی‌هایی پخش می‌کنند که فقها فرموده‌اند شنیدن آن‌ها جایز نیست و ممنوع دینی است که این خود یعنی حسین بن علی علیه‌السلام هرگز بدان‌ها گوش نمی‌دهد بلکه از شنیدن آن‌ها بیزار است، شرکت نکنی و می‌ترسی که به تو بگویند بسیجی یا ...! 

امام حسین (ع) و عبادت از نوع دعا

تو که فقط به‌وقت مشکل و حاجت به در خانه خدا روی می‌آوری، بدان که امام حسین علیه‌السلام در به‌عنوان یک عبادت مستقل به دعا نگاه می‌کرد و وقتی را برای دعا و راز و نیاز باخدای متعال اختصاص می‌داد؛ دعای عرفه‌ی حسین بن علی را خوانده‌ای؟ بخوان و بنگر چطور مولایت باخدای خود ساعت‌ها نجوای عاشقانه دارد و تو خود را بنگر که چگونه‌ای؛ روزها که نه گاهی ماه‌ها می‌گذرد و تو دعا نمی‌کنی و باخدای خود سخن نمی‌گویی؛ آیا تو با این رفتارت، به عشق مولایت حسین علیه‌السلام عشق می‌ورزی؟