برای حل مشکل خود، به همه کس متوسل شد؛ به دوست خود و کارمند آشنای خود و افرادی دیگری که امکان حل مشکل او را داشتند؛ او را دیدم و گفتم چه می کنی؟
گفت: به دنبال کسی می گردم که مشکلم را حل کند؟
گفتم مثلا چه کسی؟
گفت: هر کسی که دستی در کار داشته باشد و بتواند کار را حل کند.
گفتم: مگر خدا مدبر همه جهان نیست؟
گفت: چرا هست و در همین لحظه به فکر فرو رفت و به یادش آمد که در قرآن آمده: الحمد لله رب العالمین (1): سپاس از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است.
البته باید دانست که تمسک به اسباب هیچ اشکالی ندارد بلکه باید تمسک کرد ولی با این پشتوانه که همه جهان در ید قدرت خدای متعال است؛ و اگر او نخواهد چیزی محقق نمی شود.
پی نوشت:
1) سوره فاتحه الکتاب، آیه 2
جناب قدح
