انسان زمانى که شخصى در حق دیگرى کار ناپسندى انجام دهد، سریع می‌گوید که دارد به او ستم می‌شود و شروع به نفرین و لعن ظالم می‌کند؛ این در حالی است که دین اسلامی از آن جهت که آگاهی به اموری دارد که انسان به آن‌ها آگاهی ندارد، دستور به انجام و یا ترک پاره‌ای از کردارها یا فکرها می‌دهد که صلاح و یا فساد نفس انسان در آن‌ است؛ پس هر که آن را انجام دهد در حالی که باید ترک می‌گفت، یا ترک کرد چیزی را که باید انجام می‌داد، در این صورت به نفس خود، ستم کرده است.(۱)


تلک حدود الله ومن یتعد حدود الله فقد ظلم نفسه لا تدری لعل الله یحدث بعد ذلک أمرا (٢): این‌ها حدود خداست، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده؛ تو نمی‌دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند!


حرام و حلال الهی حدود خداست که با رعایت نکردن‌ آن‌ها، از حدود او تجاوز کرده‌ایم و ظالم به نفس خواهیم بود.


پی‌نوشت:

۱) فی مدرسة الشیخ بهجت(ره)، جلد ١، صفحه ٢٣٧

۲)سورة الطلاق, الآیة 1