انسان گاهی توفیق انجام کردار نیکی را میابد؛ در این حال ممکن است که دو کار در ضمن آن فعل نیکو، انجام دهد: 


۱) این کار نیک را فقط از جانب خود انجام دهد‌.

۲) این کار نیک را از زبان تمام نیکان جهان از زندگان و مردگان، انجام دهد.

روش دوم، بسیار روش خوب و البته برتر از روش اول است و شخص با انجام آن نه تنها خود، پاداش فعل را به دست می‌آورد بلکه چندین برابر آن، به خود او داده می‌شود؛ چرا که پاداش کار نیک، جز نیک نیست؛ پس با روش دوم، شخص محروم نخواهد شد بلکه دیگران را بهره‌مند خواهد کرد و خود او هم چندین برابر آن را به دست خواهد آورد.(۱)


پی‌نوشت:

۱) فی مدرسة الشیخ بهجت(ره)، الجزء ١، الفصل الثانی، صفحه‌ی ۹۱