گمانى خطا در بسیاری از مردم رواج دارد و روز به روز هم شدت می‌گیرد. گمان می‌شود زمانی که دین بر انسان حکم براند نتیجه‌ای جز پس‌رفت، عقب افتادگی، درجا زدن و اهمیت ندادن به زیبایی در قضایای مرتبط با دنیا؛ چه در کالاهای مصرفی و چه در معماری ساختمان‌ها نخواهد داشت؛ و به این جهت، دین مرتبط با دنیا نیست و نیازها‌ی مادی انسان را پاسخگو نیست.
اینکه این بیان از کجا ناشی شده و در کجا مطرح شده و تاریخ و فضای مطرح شدن آن کجا بوده چه هدفی را دنبال می‌کند، گفتگوی جدایی می‌طلبد.
ولی باید توجه داشت که نخستین منبع وحیانی فرهنگی اسلام، چنین نظریه‌ای را بر نمی‌تابد و از باب نمونه موردی را یادآوی خواهیم کرد تا ناصحیح بودن آن روشن شود:
...هو أنشأکم من الأرض واستعمرکم فیها فاستغفروه ثم توبوا إلیه...(۱)
...اوست که شما را از زمین آفرید، و آبادی آن را به شما واگذاشت! از او آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید...
مهم‌ترین واژه‌ی این آیه که پاسخ این اشکال است، واژه «إستَعْمَرَکم» است که به معنای درخواست آبادی زمین است.
درخواست آبادی زمین، درخواست وحیانی از بشریت...(۲)
آبادی زمین در همه‌ی عرصه‌های مباح(غیر ممنوع دین، غیر حرام و مکروه).
پی‌نوشت:
۱)سورة هود, الآیة 61
۲)المهدی الموعود الموجود، الصفحه ۲۸۷، العلامة الشیخ جوادى الآملى دام ظله
سام نجفی نیا
