شخص جلیل القدری بود و بزرگ ، گفتن که پسرش فوت شده و پسرش هم شخص مهمی در محافل علمی بود.
همه جمع شدن که به حضرت آقا تسلیت بگن و توی مراسم تشییع جنازه شرکت کنند. ولی حضرت آقا از این فرصت کمی که براش پیدا شده ، رفت که بهره ببره لذا مشغول شد ولی مشغول یه کاری که اگه یکی از ماها توی اون مجلس بزرگ انجام بدیم ، شاید مردم به ما بخندند چون که همه انتظار دارن کنار در مجلس وایستی و از حضورشون تشکر کنی و.......
ولی آقا براش مهم نبود که کی چی می گه ، آخه کارش برای یکی دیگه بود و رضایت اون براش مهم بود .
یه ورقه دراورد و یک قلم و رفت یک گوشه نشست و شروع کرد به کتابت و نوشتن .......
تا مردم همه جمع شدن و آماده تشییع جنازه ، آقا تقریبا نصف صفحه ای از مطلب مد نظرشونو نوشتن و از وقتشون کمال استفاده رو بردند.....
این شخصیت بزرگ ، صاحب کتاب جواهر الکلام حضرت آیة الله شیخ محمد حسن نجفی رحمة الله علیه بودند ، ایشان یکی از بزرگان علمی تشیع در عرصه ی فقه و اصول و از مراجع به نام عصر خود می باشند......
یادمان باشد کار بزرگ از کارهای کوچک و فعالیتهای به ظاهر ناچیز ، شکل می گیرد...
و به خاطر داشته باشیم که از هر فرصت پیش آمده باید در راستای تحقق و پیش‌برد اهداف خود استفاده کنیم.....
»»»برای آشنائی با این شخصیت عظیم اسلامی به لینک زیر مراجعه نمائید:
منبع: العارف الکامل آیةالله العظمی المیرزا محمد علی الشاه آبادی ، صفحه ی ١٥ و ١٦ ، اغتنام الوقت
سیّد محمّد جعاوله
