یکی از علمای اهل تسنن در کتاب خود ، زمانی که به امام حسن عسکری می رسد داستانی از خود نقل می کند که مضمونش در زیر بیان شده :
زمانی در منطقه ای قاضی بودم که به دلیل گرانی و قحط ، بار سفر بستم تا اینکه به قبر امام حسن عسکری علیه السلام رسیدم و او را زیارت کردم و حالت معنوی ای برایم حاصل شد که هنگام زیارت قبر حضرت یونس علیه السلام برایم حاصل شده بود که من آن را از کرامات امام حسن عسکری علیه السلام می دانم....
این خاطره ی ایشان نکته ای دارد و آن اشاره به رایج و عادی بودن زیارت قبور اولیاء نزد اهل تسنن است به طوری که ایشان نه تنها قبور اولیاء را زیارت می کنند بلکه برای آنها کراماتی هم ذکر می کنند !؟!؟
حال اگر یک شیعه ، فقط یک شیعه چنین بگوید ، همه صدایشان بلند می شود و فریاد می زنند : وا اسلاماه ، ببینید غلو اینها را ، ببینید شرکشان را ، اینها مجوسی اند ، اینها فرس اند ، اینها صفوی‌اند اینها زندیق‌اند و .....
اما اگر یک سنی چنین کند ، انگار نه انگار ، بله امری است عادی و طبیعی و با توحید منافات ندارد ، ولی همین که یک شیعی چنین کند همه ، غیرت دینی شان باد میکند....!!؟!؟
منبع: جامع کرامات الاولیاء، الشیخ یوسف بن اسماعیل النبهانی ، ج ٢ ،صفحه ی ٢١,٢٢
سیّد محمّد جعاوله
