یکی از گزاره هایی که بسیار در طول تاریخ مورد استفاده و البته بیشتر متوجه دین داران گشته است و یکی از تهمت هایی است که در بین مسلمانان نسبت به متدینان مورد استفاده قرار گرفته است «جهالت دین داران به سیاست» است.
نمی دانم که چرا هر کسی در صنف دین داران قرار بگیرد جزو اول جملاتی که در مورد آنان در ذهن عموم افراد به ویژه غیرمتدینان در مورد دین داران مسلمان خطور می کند این است که «متدینان کجا و سیاست کجا»
این جملات شاید در مورد متدینان در سطح پایین را می شود هضم نمود اما اینکه شخصیتی بزرگ مانند امام رضا علیه السلام به چنین اتهامی متهم شوند بسیار عجیب جلوه می کند.
زمانی که مامون خواست که امام رضا علیه السلام را به عنوان ولایت عهدی انتخاب کند، عده ای از بنی هاشم از روی حسادت به مامون گفتند که: قالوا: أُتُولّی رجلاً جاهلاً لیس له بصر بتدبیر الخلافة (1): آیا کسی را به ولایت عهدی انتخاب می کنی که نادان و نسبت به سیاست در امر خلافت دانشی ندارد!
معلوم می شود که این تهمت نسبت به مؤمنان در طول تاریخ ریشه ای عمیق دارد؛ اما اینکه چرا چنین تهمتی به آنان زده می شود، جای بسی تامل است.
پی نوشت:
1) التوحید 34 ـ 41؛ عیون أخبار الرضا علیه السّلام 149:1 ـ 153/ح51.
احسنت...