در اهمیت طبیعت و البته کره زمین در زبان دین، در متون دینی، سخنان ارزشمندی وارد شده که شاید کسانی که حتی ژست عاقل به خود می گیرند و خود را طرفدار محیط زیست می دانند هم بدان تا به حال فکر نکرده اند.


دین زمین را مکانی موقتی برای انسان می داند ولی در عین حال آن را مکان و مقدمه ای برای تحقق کمال انسانی می داند که مسیر کمال انسانی و ابزار آن را در همین زمین را برای او مهیا نموده و در آن قابل تحقق می داند و از انسان می خواهد که در همین زمین کمال خود را محقق نماید؛ و در این راستا از او می خواهد که زمین را چنان آباد نماید که مسیر تحقق کمال انسانی برای هر انسان خواهان آن مهیا باشد و بدون هیچ مانعی بتواند آن مسیر را بپیماید؛ از این رو در از دین از تمامی انسان ها (1) می خواهد که زمین را آباد کنند؛ البته آبادی ای که با انسانیت و اهداف والای انسانی در تلائم بوده و منافی آن نباشد.


هُوَ أَنشَأَکُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَکُمْ فِیهَا (2): او شما را از این زمین آفریده و خواستار آبادی زمین از شماست.


پی نوشت:

1) البته ظاهرا مراد همه انسان های دین دار است.

2) هود، آیه 61