انسان زمانی که به چیزی شناخت پیدا می کند از دو راه برای او چنین شناختی ممکن است؛ گاهی چیزی را می شناسد و به آن آگاهی دارد اما این شناخت او به جهت وجود آن چیز در درون اوست و به جهت ارتباط مستقیم و احاطه انسان به آن و ادراک خود آن توسط انسان است، به این نوع شناخت ها، شناخت های حضوری می گویند.