نوروز و عید حقیقی

در ایام نوروز فراموش نکنیم که عید راستین برای یک انسان زمانی محقق می شود که در آن روز از مسیر انسانیت و حقیقت خارج و منحرف نشود؛ پس اگر در ایام نوروز دچار معصیتی شدیم، باید بدانیم که آن روز روز حزن است نه روز عید و شادی؛ چرا که با آن گناه، در آن روز از مسیر انسانیت و راه درست و همچنین از حقیقت خارج شده ایم؛

نوروز و رعایت اعتدلال

همیشه اعتدال است که مایه ی زینت انسان است و غیر از آن یعنی اسراف نمودن، از انسان شخصیتی کاریکاتوری می سازد؛ اعتدلال به معنای حرکت نمودن در مسیری است که مقتضای حقیقت است. 

نوروز و لذت های حلال

نباید فراموش نمود که همانطور که متون دینی دین دار را به تخصیص دادن وقتی برای عبادت توصیه می نمایند، در عین حال همان ها را برای تخصیص زمانی برای درک لذت های حلال و مباح دنیوی توصیه نموده اند مانند مسافرت، دید و بازدید، پارک رفتن، پیاده روی و....

نوروز و هدیه دادن شادی

در ایام نوروز که روزهای شادی و خوشحالی است، نباید این شادی را حصر بر خود نمود بلکه در صورت امکان باید کاری کرد که دیگران هم بتوانند در ایام نوروز خوشحال باشند که البته هدیه دادن شادی به دیگران و خوشحان نمودن افراد در منطق دین بسیار کاری با ارزش است؛ البته اگر در چارچوب اصول انسانی واقع شود و خارج از حق نگردد.