یکی از سفارش‌های مهمی که دین اسلام در مورد فرزندان دارد، سفارش به تربیت درست آنا‌ها از طریق محبت کردن، رحم کردن، احترام آن‌ها و وفای به وعده‌هایی است که به آن‌ها می‌دهیم.
قال رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: أحبوا الصبیان و ارحموهم و اذا وعتموهم شیئا ففوا لهم فإنهم لایدرون الا انکم ترزقونهم
گاهی رفتارهای بسیار ساده، می‌تواند یک زندگی را نجات دهد و افرادی را از انحراف نگاه دارد؛ ولی پاره‌ای به دلیل نا آگاهی و پاره‌ای دیگر به دلیل رفتار خشک خود، از انجام آن‌ها سرباز می‌زنند.
فرزند آوری در اسلام بسیار مورد تأکید قرار داده است و دین‌دار از جهت پیروی خود از دین در فرزند آوری هم از دین پیروی می‌کند؛ اما دین نه تنها سفارش به فرزند آوری می‌کند
سعاتمندی و نیک‌بختی دنیوی در چند امر محقق می‌شود که البته بنا به ارشادات و راهنمایی‌های دین از آن‌ها آگاهی یافته‌ایم که یکی از آن‌ها داشتن یاور و همراهی از نسل خود انسان است که بتواند از آن‌ها در مواقع ضرورت کمک و یاری بگیرد.
فرزند آوری یکی از عناصر تحقق سعادتمندی دنیوی است؛ چرا که انسان در صورت نیاز به کمک
در دین همانطور که نیک‌بختی اخروی مد نظر، تبیین و برای آن برنامه‌ریزی شده است، سعادت دنیوی نیز مورد اهتمام دین بوده است و همانطور که آن را تبیین کرده است، راه رسیدن به آن را نیز مطرح نموده است.
سعادت در بیان دین دو شاخه می‌شود؛ سعادت دنیوی و سعادت اخروی؛ ولی هیچ کدام جدای از دیگری نیستند بلکه در امتداد دیگرند و هر دو تحت عنوان خوشبختی و سعادت در دین مطرح می‌شوند
