یکی از مسائل مهم در مورد فرزند آوری، تربیت یا پرورش درست آن است که در آینده و جان و مسیر حرکت او بسیار تأثیر گذار است به طوری که یک کودک، با دو تربیت، دو شخصیت متفاوت را نتیجه خواهد داد؛ به همین جهت، اسلام به پرورش درست کودک اهتمام ویژهای دارد،
فرزند آوری نه تنها در دنیای انسان مؤثر است بلکه حتى در زنگدى اخروى او نیز تأثیر دارد؛ پس ممکن است که انسان دیندار در دنیا خطایی را مرتکب شده باشد ولی به سبب فرزند نیکوکردار او بخشیده شود؛ و البته چنین امری به دور از واقعیت هم نیست؛ چرا که آمده که:
از منظر تعبد که به آثار اسلامى نگاه شود، به روشنى هویداست که آنچه اسلام در موضوع فرزند آوری به آن تأکید دارد، فرزند آوری برنامهریزی شده است و جلوگیری از فرزند آوری نه تنها به آن سفارش نشده بلکه از آن نهی شده است و هیچ یک از اوضاع نابسامان اقتصادی، سیاسی و دیگر اموری که به آن تمسک میشود را موجه و قابل قبول برای جلوگیری از فرزند آوری نمی داند.