در میان اقوام گوناگون جهان که به توانایی موجودی برتر اعتقاد داشته باشند چنین روشی رایج است که کارهای مهم خود را با نام آن موجود یا شخص، آغاز می کنند. (1)
قرآن کریم نیز چنین روشی را مورد پسند خود می داند و البته بدان تاکید، آنجا که در سوره حمد (فاتحه الکتاب) که آغازین سوره قرآن کریم شمرده می شود
یافت غیر حضوری یا شناخت غیر مستقیم، یکی از رایج ترین و عمومی ترین شناخت هاست؛ که گزاره های دانش های بشری در عرصه های گوناگون علمی و غیر علمی از این سنخ می باشد.
شناخت مستقیم یا یافت حضوری برترین نوع شناخت هاست؛ که هر انسانی در پاره ای از دانش ها و معرفت های خود بر اساس آن شناخت خود را کسب نموده است؛ و این نوع شناحت بنیادی ترین و مهم ترین شناخت و پایه ی همه شناخت های بشری است؛
گاهی انسان به چیزی شناخت پیدا می کند اما با آن چیز مستقیما در ارتباط نیست بلکه به صورت غیر مستقیم با آن ارتباط می گیرد و نسبت به آن آگاهی میابد؛ این نوع شناخت را شناخت حصولی می نامند.
