یکی از سفارش‌های مهمی که دین اسلام در مورد فرزندان دارد، سفارش به تربیت درست آنا‌ها از طریق محبت کردن، رحم کردن، احترام آن‌ها و وفای به وعده‌هایی است که به آن‌ها می‌دهیم.

قال رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: أحبوا الصبیان و ارحموهم و اذا وعتموهم شیئا ففوا لهم فإنهم لایدرون الا انکم ترزقونهم(۱): کودکان را دوست بدارید و به آن‌ها رحم کنید و اگر به آن‌ها وعده دادید حتما به آن وفا کنید را که آن‌ها جز شما را نمی‌شناسند و شما را روزی دهنده‌ی خود می‌دانند.


این که انسان نسبت به کودکان محبت بورزد و آنان را دوست داشته باشد، از آثار آن دوست داشتن فرزند آوری است؛ یعنی کسی که فرزندان را دوست بدارد و در همان آن از فرزند آوری إبا داشته باشد و دوست نداشته باشد که فرزندی داشته باشد، نوعی واقع شدن در تناقض رفتاری است؛ چرا که از لوازم دوست داشتن فرزندان، دوست داشتن فرزند آوری است.


پی‌نوشت:

۱) کافی، شیخ کلینی، جلد ۶، صفحه‌ی ۴۹