ربوبیت همراه با رحمت

وقتی خداوند سخن از رحمت خود به میان می آورد و بعد از آن از ربوبیت خود برای جهان و از جمله انسان سخن میگوید، این بدین معناست که ربوبیت خداوند برای انسان و جهان ربوبیتی از روی رحمت است، نه از چیزی دیگر!

 

 

رابطه تنگاتنگ

اینکه خداوند خود را «رب العالمین» می داند، بدین معناست که رابطه ای تنگاتنگ بین خدا و انسان برقرار است و این رابطه هیچ گاه قابل گسست نیست!

شایسته ستایش

باید دانست فقط آنکه کامل مطلق است و آنکه پرودگار انسان و تمام جهان است فقط او شایسته ستایش انسان است؛ نه آن موجود ناقص که سر تا پا نقص است!

پروردگار

وقتی به واژه «رب» که به «العالمین» یعنی جهانیان دقت می کنیم میبینیم که پرودگاری که خود انسان را پدید آورده است و همو متکفل پرورش انسان شده است، پرورش دهنده ی تمام جهانیان است و از اسرار آن آگاه است.