رساندن به شایستگی ها

خداوند خود را «رب» خطاب می کند «الحمد لله رب العالمین»؛ این واژه یعنی آن کس که مالک و صاحب چیزی است و همو وظیفه ی پرورش آن را به عهده دارد.

رحمت جاودانه

از «بسم الله الرحمن الرحیم» چنین می توان دریافت نمود که خداوند در آغاز سخن خود در قرآن کریم به رحمت خود اشاره می کند و آن را برای انسان یادآوری می کند، تا بداند این ویژگی از آن خداوندی است که پایا و مانا است؛ بنا بر این چنین ویژگی هایی هم که برای خداوند هستند به مانند خود او برای بشریت همیشگی خواهند بود.

آغاز رحمت

یکی از برداشت هایی که می توان از آیه ی آغازین سوره حمد یعنی «بسم الله الرحمن الرحیم» داشت این است که خداوند مهم ترین سوره قرآن و البته آغازین سوره کتاب خود را با رحمت آغاز نموده است؛ و این نشانگر آن است که این کتاب و این آیات از نزد خداوندگاری صادر شده است که برای بشریت جز رحمت نخواهد آورد.

جایگاه ویژه

سوره ی حمد یکی از مهم ترین سوره های کتاب خداوند است؛ چنانکه در متون روایی وارد شده که هیچ نمازی نیست مگر با سوره حمد و یا هیچ نمازی مورد پذیرش نیست مگر همراه با سوره حمد باشد (1)؛ و در پاره ای از متون چنین آمده که اگر سوره حمد را 70 بار بر مرده ای خوانید و زنده شد تعجب نکنید (2).