خدای توبه پذیر

دائما اظهار پشیمانی می کرد و می گفت که دیگر خدا مرا نمی بخشد. 

گفتم چرا؟ 

گفتم: مگر چه شده؟ 

گفت: گناهی نبوده که مرتکب نشده ام. 

گفتم گناهانت بزرگ هستند؟ 

مدبر جهان

برای حل مشکل خود، به همه کس متوسل شد؛ به دوست خود و کارمند آشنای خود و افرادی دیگری که امکان حل مشکل او را داشتند؛ او را دیدم و گفتم چه می کنی؟ 

گفت: به دنبال کسی می گردم که مشکلم را حل کند؟ 

گفتم مثلا چه کسی؟ 

حمد خدا در همه حال

گمان می شود که هنگامی که نعمت ویژه ای به انسان می رسد باید خدا را سپاس گفت؛ ولی چنین تصوری درست نیست بلکه در همه ی حالات باید خدا را شکر کرد و به همین جهت است که در قرآن وارد شده است: الحمد لله رب العالمین (1): سپاس مخصوص خدای جهانیان است.

خدا می بیند...

می‌خواست کاری انجام دهد که در منطق دین، گناه شمرده می‌شد؛ به خلوت گاه خود رفت؛ گوشی تلفن همراه را برداشت که آن گناه را شروع کند ولی ناگهان چشمانش به آیه‌ی قرآن افتاد: الم یعلم بان الله یری (1): آیا نمی‌دانست که خدا می‌بیند؟