اینکه در شریعت اسلامى بسیار بر فرزند آوری بسیار تأکید شده جای تردید ندارد. زبان تشویق بانوان و مردان و خانواده بر فرزند آوری در آثار اسلامی متفاوت است و با توجه به شرایط موجود، تغییر کرده است؛ اما همچنان، رهبران اسلام بر فرزند آوری تأکید دارند و آن را به بیان‌های گوناگون مطرح نموده‌اند.
گاهی عقل پدران و مادران را مورد خطاب خود قرار داده و گاهی فطرت و وجدان آن‌ها را و
معمولاً آنکه در مسیری واقع شده که صحیح و درست است، آن هم مبنی عقل و وحی که دو منبع دین در گزاره‌هایی است که به آن‌ها دستور می‌دهد، همیشه در صدد برمی‌آید که نه تنها فکر درست را در میان مردم گسترش دهد بلکه سعی بر این دارد که شماره‌ی انسان‌ها نیز در این مسیر بیشتر گردد تا به واسطه‌ی آن‌ها توان مادی راه درست افزایش یابد؛ همانطور که توان عقلی و استدلالی آن در مرتبه‌های والایی قرار دارد.
فرزند آورى زیاده بر آثار دنیوى، آثار معنوى فراوانى دارد که مى‌تواند مورد بهره‌برداری پدر و مادر حتی بعد مرگ هم قرار بگیرد و آن فرزند درستکار است؛ فرزند درستکار با کار نیک خود موجب پاداش، برای خود خواهد شد و البته پاداشی هم به همان اندازه و یا بیشتر برای پدر و مادر فرزند ثبت خواهد شد؛ چرا این فرزند درستکار را آن‌ها به دنیا و پرورش داده‌اند و هم آنان خواستگاه پرورش درست او بوده‌اند؛ پس آن‌ها در پرورش او تأثیر بسزایی داشته‌اند.
