انسان، برترین موجود بین دیگر موجودات است؛ و هیچ موجودى ارزش ندارد که به او تعلق قلبى پیدا کند، بلکه موجودی که فراتر از او است و فناپذیر نیست، شایستهی تعلق یافتن قلبی به اوست؛ و واژهی عشق در این رابطه معنا پیدا میکند.
دین اسلام، علم بدون عمل را ارزشمند نمیداند بلکه آن علمی که عمل را به دنبال داشته باشد را دارای ارزش میداند و غیر آن را اطلاعاتی میشمرد که انسان با فراگیری آن، منبع اطلاعات خواهد بود ولی اگر این اطلاعات بر جان او نقش ببندد و به آن عمل نماید، شخص عالم خواهد بود.
زندگى مادى، یکى از مهمترین جنبههای حیاتی و معیشتی زندگی انسانی است که عنصری است تأثیرگذار بر بسیاری از قضایای اجتماعی و به ویژه دینی.