دین اسلام، علم بدون عمل را ارزشمند نمی‌داند بلکه آن علمی که عمل را به دنبال داشته باشد را دارای ارزش می‌داند و غیر آن را اطلاعاتی می‌شمرد که انسان با فراگیری آن، منبع اطلاعات خواهد بود ولی اگر این اطلاعات بر جان او نقش ببندد و به آن عمل نماید، شخص عالم خواهد بود.
قال الامام على علیه‌السلام: و آخر قد تسمى عالما ولیس به فاقتبس جهائل من جهال، وأضالیل من ضلال (۱): و شخص دیگری که عالم نامیده می‌شود ولی عالم نیست و جهالت‌هایی از جاهلان و گمراهی‌ای از گمراهان کسب کرده است.
پی‌نوشت:
۱) خطبه نهج البلاغة، خطبه ۸۷
سیّد محمّد جعاوله
