انسان، برترین موجود بین دیگر موجودات است؛ و هیچ موجودى ارزش ندارد که به او تعلق قلبى پیدا کند، بلکه موجودی که فراتر از او است و فناپذیر نیست، شایسته‌ی تعلق یافتن قلبی به اوست؛ و واژه‌ی عشق در این رابطه معنا پیدا می‌کند.
امام علی علیه‌السلام در وصف اهل تقوا می‌فرمایند: قرة عینه فیما لایزول (١): روشنى چشم او در آن چیزى است که زایل شدنى نیست.

پى‌نوشت:
۱) نهج‌البلاغه، خطبه‌ی متقین