حزن، همیشه مذموم نیست بلکه آن حزنی که مایه دل‌نگرانی برای آینده خود و همچنین گذشته‌ی نادرست که قصد جبران آن در آینده را داشته باشیم نیکو است؛ یکی از صفات متقیان حزن آنان در دل و جان خود است:


امام علی علیه‌السلام: قلوبهم محزونه (۱): قلب‌های (جان‌های) آنان اندوهناک است.


پی‌نوشت:

۱) نهج‌البلاغه، خطبه همام