گفت: زن نباید در محضر نامحرمان سخنى بگوید؛ آن‌ها غریبه هستند و نمی‌شود صدای زن را بشنوند.


گفتم: شنیدن صدای زن به خودی خود اشکال ندارد و به همین دلیل حضور آنان در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی هم مانعی ندارد ولی باید شرایط انسانیت خود را مراعات کند و از جمله‌ی آنان صحبت نکردن با نرمی و ناز و عشوه است به طوری‌که نه جنبه‌ی جسمانیت خود را و نه جنبه‌ی جسمانیت دیگران را تحریک و در نتیجه جامعه، عرصه‌ی بروز جسمانیت افراد است بلکه جامعه‌ی اسلامی، جامعه‌ی آشکار کردن انسانیت است و به همین جهت حضرت زهرا علیهاالسلام زمانی که برای گرفتن حق خود (فدک) و همچنین دفاع از خلافت غصب شده امام علی علیه‌السلام به مسجد رفتند و سخن راندند و همه‌ی مردان حاضر صدای ایشان را شنیدند ولی انسانیت در پوشش و رفتار و افکار و کلام ایشان رعایت شده بود.