گاهی انسان به یک گل نگاه می‌کند، ولی نگاه او از چند جهت خواهد بود؛ گاهی از دریچه‌ی زیبایی و جمال آن به او نگاه می‌کند؛ ولی گاهی نگاه او از دریچه‌ی اقتصاد است؛ هر چه او را از نظر می‌گذراند جز نگاه اقتصادی به او نمی‌تواند داشته باشد و زیبایی‌های این گل را فراموش می‌کند؛ این نگاه اما هر چند گاهی در نگاه واقع‌بینانه تأثیر دارد ولی انحصار بررسی این گل از این دیدگاه و حاکم شدن آن بر دیگر دیدگاه‌ها است که نه تنها واقع بینانه نیست بلکه نوعی تحقیر گل است.
حال باید گفت که فرزند آوری هر چند که هزینه‌ی مادی را بر انسان تحمیل می‌کند ولی نگاه کردن به یک انسان از این منظر و انحصار نگاه به او از این زاویه نه تنها واقع‌بینانه نخواهد بود بلکه تحقیر یک انسان است؛ چرا که اگر اقتصاد بخواهد مانع ایجاد فرزند باشد، این حاکم شدن و اصالت دادن به اقتصاد است و نه یک انسان، در حالی که اقتصاد در سایه‌ی یک انسان و برای خدمت به اوست.
بهره بردن از زیبایی‌های مادی و انسانی فرزند و افزوده شدن یک انسان و رهروان حقیقت از دیگر آثار فرزند آوری است که نباید غافل از آن‌ها شد.

قال رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: الولد للوالد ریحانةٌ من الله یشمها (۱): فرزند براى پدر [و مادر]گلى است از جانب خدا که او را مى‌بوید.

پی‌نوشت:

۱) بحارالانوار، علامه مجلسی، جلد ۱۰۴، صفحه ۹۸، حدیث ۶۸