در جهان معاصر مکتب‌های بسیاری وجود دارد که راه‌هایی را برای رسیدن به آرامش روحی برای انسان پیشنهاد می‌دهند؛ معمولاً همه‌ی ما زمانی که آن‌ها را می‌شنویم، میل به پیاده کردن آن بر روی خود داریم و البته پاره‌ای هم فقط به علت بیماری روانی دنبال اسم‌های خارجی هستند و هر آنچه نام انگلیسی داشته باشد را می‌پسندند و روبه‌روی دیگران به آن‌ها تفاخر می‌کنند و گمان می‌کنند که پیشرفت یعنی از آقایان فیلسوف غربی و روانشناسان غربی نام بردن و افکار آنان را گزارش دادن؛ انسان موجودی دو بعدی است؛ روح و جسم.
آنکه برای او نسخه‌ای می‌پیچد باید آگاه از دو بُعد او باشد تا بتواند پیشنهادی صادقانه به او عرضه بدارد.
اسلام برای رسیدن به آرام با توجه به این دوبُعد می‌فرماید: ألا بذکر الله تطمئن القلوب(۱): بدانید که با یاد خداست که جان‌ها آرام می‌گیرند.
یک جمله‌ی کوتاه: خدا و یاد او مایه‌ی آرامش جان است.
پی‌نوشت:
۱) سوره‌ی رعد، آیه‌ی ۲۸
میثم عسکری سده
