هنگامى که وارد گزاره‌های دین اسلام می‌شویم یعنی اگر گفتگویی درون گزارهای دینی اسلام داشته باشیم، می‌یابید که یکی از گزاره‌ها بر بسیاری از گزاره‌های دینی، برتری ویژه‌ای دارد؛ لطفا به اثر اسلامی زیر توجه نمائید این معنا را خواهید یافت: 


مَن مات و لم یعرف إمام زمانه مات میتة جاهلیة(١): هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جهالت و مانند یک نادان دنیا را ترک گفته است.

مرگ عصاره‌ی زندگی است و هر کس همانطور زندگی را ترک می‌گوید که در آن زندگی کرده است؛ پس اگر در آن نادان باشد، مرگ او هم به مثال یک نادان خواهد بود و حال که دین، شناخت پیشوای خود را شناختی مقارن با آگاهی می‌داند، پس نشناختن او به طبع ناآگاهی و مرگ با چنین حالتی، مرگ ناآگاهانه یا مرگ جهالت گونه خواهد بود.(٢)

پی‌نوشت:
۱)الکافى، الجزء٢، ٢١، باب دعائم الإسلام
٢)الامام المهدی الموجود الموعود، الشیخ جوادی الآملی حفظه‌الله، الصفحة ١٨٧