هنگامى که قصد حرکت به سوى سرزمین نینوا را کردند، او را سرزنش و پاره‌ای او را نصیحت کردند که چرا که ظاهر آن را می‌دیدند ولی او مصر بود که چنین کاری را انجام دهد و آن را خارج از محاسبات عالم ماده می‌شمرد و علت کارش را به منبع لایزال الهی وصل می‌کرد و می‌فرمود: شاءالله ان یرانى قتیلا
وقتى که علت همراهى خانواده را با خودش جویا مى‌شدند، باز هم پاسخ می‌داد: إن الله شاء أن یراهن سبایا
این شکل سخن، براى همه قابل لمس بود و البته جایى را براى چون و چرا باقى نمى‌گذاشت و امام حسین علیه‌السلام این چنین قیام و اهداف خود را برای مردم بازگو مى‌کردند که خواست خدای مهربان چنین است.
گاهی حقایقی است که بیان آن برای دیگران ممکن نیست و بهترین روش، همان روش حسینی است: إن الله شاء أن یرانى قتیلا: خدا مى‌خواهد من قربانی شوم...
پی‌نوشت:
۱)الملحمة الحسینیة، الجزء الاول، الشهید المطهری، الصفحة ۲۴۰
سعید شکری
