چه بسیار است که اعمالی را انجام می‌دهیم که غفلت در آن موج می‌زند؛ ممکن است آن فعل از افعال واجب باشد مثل نماز و یا مستحب مثل نشسته آب نوشیدن در شب و گاهی البته عده‌ای از این حد هم تجاوز کرده و نه فقط غفلت در اعمالشان روشن است بلکه بوی مادیت از آن‌ها ساطع می‌شود.
روح و حقیقت عبادت چیزی جز یاد نیست؛ یاد خدای سبحان ( أقِم الصلاةَ لذکرِى): نماز را براى یاد من به پا دار.(۱)
به همین علت تمام آنچه را که موجب غفلت در انسان مى‌شود یا ممنوعیت دارد(حرمت) یا برتریت ترک دارد(کراهت).(۲)
»»» به خاطر بسیاریم که غفلت در حین انجام افعال مورد توصیه‌ی وجوبی یا استحبابی با روح افعال در تعارض است...
پی‌نوشت:
١)سورة طه، الآیة ١٤
٢)التعلیم و التربیة فى الاسلام، الشهید مرتضى المطهرى رحمه‌الله، الصفحة ١٦٤
س _ پور اسد
