بی راه نیست که عالم همه پروانه ی اوست...
حتی شمر هم قبول داشت حسین کیست...
حتی شمر هم می دانست حسین یعنی پادشاه...
می دانست که گفت؛
إملَاء رِکابی فِضّةً أو ذَهَبا إنی قَتَلتُ المَلِکَ المُحَجَبا قَتَلتُ خَیرَ الناس أُماً و أبا و خَیرَهُم إذ یَنسِبونَ النَسَبا
پی نوشت: نفس المهموم،شیخ عباس قمی،ص۲۰۲.
ندا
