از امام کاظم علیه السلام وارد شده :
إن ابدانکم لیس لها ثمن الا الجنة فلاتبیعوها بغیرها
ترجمه: اجسام شما، قیمتشان جز بهشت نیست پس اجسامتان را به غیر آن نفروشید.
یکی از علما یعنی مرحوم محقق داماد رحمه الله که یکی از علمای بزرگ مکتب اهل بیت علیهم السلام است در شرح این حدیث می فرماید :
این حدیث، یعنی قیمت اجسامتان چیزی جز بهشت نیست، اما روحتان، قیمتی جز خدای سبحان و لقا و فنای در او نیست .
واقعا عجیب است که این بشر چه گوهر گرانبهایی است که ارزش جسمش بهشت و ارزش روحش، فقط لقای برترین موجود هستی یعنی خدای سبحان است؛ حال این را با فرهنگ غرب که دنیا را بلعیده است و انسان را جز به لذت و فساد و فحشا دعوت نمی کند، قیاس کنید، کدام یک به حقیقت انسان نزدیک تر و کرامت او را تضمین می کند؟
پی نوشت: حکمة العبادات، العلامة الشیخ جوادی الآملی دام ظله، الصفحة ١٢٠
علّامه محمّد تقی جعفری می فرمودند:
عدّه ای از جامعه شناسان برتر دنیا در «دانمارک» جمع شده بودند تا دربارۀ موضوع مهمّی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضوع این بود: ارزش واقعی انسان به چیست؟
برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصّی داریم؛ مثلاً معیار ارزش طلا به وزن و عیار آن است. معیار ارزش بنزین به مقدار و کیفیّت آن است. معیار ارزش پول، پشتوانۀ آن است. امّا معیار ارزش انسان ها در چیست؟
هر کدام از جامعه شناس ها صحبت هایی داشتند و معیارهای خاصّی را ارائه دادند.
وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم: اگر می خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می ورزد.
کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است.
کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است.
امّا کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازۀ خداست.
علّامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناس هایی که صحبت های مرا شنیدند برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.
وقتی تشویق آنها تمام شد من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی(ع) است. آن حضرت در «نهج البلاغه» می فرمایند: «قِیمَۀُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر انسانی به اندازۀ چیزی است که دوست می دارد.»
وقتی این کلام را گفتم دوباره به نشانۀ احترام به وجود مقدّس امیرالمؤمنین علی(ع) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند.
علّامه در ادامه می فرمودند: عشق حلال به این است که انسان (مثلاً) عاشق 50 میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: آی!!! پنجاه میلیونی!!!. چقدر بدش می آید؟ در واقع می فهمد که این حرف توهین در حقّ اوست. حالا که تکلیف عشق حلال امّا دنیوی معلوم شد، ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد چقدر پست و بی ارزش است!
اینجاست که ارزش ثار الله معلوم می شود. ثار الله اضافۀ تشریفی است. خونی که در واقع آنقدر شرافت و ارزش پیدا کرده که فقط با معیارهای الهی قابل ارزش گذاری است و ارزش آن به اندازۀ خدای متعال است.