با عرض سلام خدمت همه ی سروران عزیز
عرض شد که قرآن کریم اصل اتحاد بشریت می پذیرد و در عین حال اختلاف را هم پذیرفت و بیان کرد که خدای سبحان اساسا خلق کرده که بشر اختلاف کندو بعد مطرح شد که خدای سبحان در قرآن کریم برای حل اختلافات ، اصول و قواعدی را مطرح کرد من جمله نپذیرفتن قرآن ادعای حق مطلق بودن و باطل مطلح بودن غیر خود بلکه قرآن دعوت به این می کند که در گفتگو با دیگران چنین منطقی خطا و مذموم است بلکه تجویز خطا بر خود وپذیرش آراء دیگران را به عنوان اصلی برای گفتگو با سایرین را تجویز بلکه به آن امر می کند.
طبق مطالب گذشته ممکن است کسی اشکال کند که اگر علما چنین روشی را در رفتار و اقوال خود جاری کردند و بعد از گفتگو و بررسی محل خلاف ، هیچ کدام نظر دیگری را نپذیرفت. حال چکار کنیم ؟این اختلاف را به کجا ببریم؟ آیا حکم به کفر کنیم ؟ دیگری خارج از دین بدانیم؟ ......
قرآن پاسخ می دهد که هیچ کدام از مسائل اشاره شده ، صحیح نیست که به دیگران نسبت دهیم بلکه خدای سبحان خود در روز قیامت بین همه حکم می کند لذا فرمود(کذلک قال الذین لایعلمون مثل قولهم.... ) و در ادامه در جواب سوال می فرماید(...واللهُ یحکم بینهم یوم القیامة ) :خدای سبحان روز قیامت بین آنها حکم خواهد کرد. این آیه به صورت واضح و صریح تبیین می کند که در مسائل اختلافی که هر کدام ادله ای دارد و با گفتگو حل نشد و هیچ کدام با دلیل دیگری قانع نشد ، نباید همدیگر را تکفیر و... کرد بلکه خدای سبحان روز قیامت بین آنها حکم خواهد کرد و حقیقت را معرفی می کند .
و در این جا یک بحث علمی و دقیق به نام نظریه ی نجات اخروی مطرح می شود که بسیار دقیق ، علمی و بسیار راهگشاست و فکر و عمل و روش گفتگو را در انسان به کلی اصلاح می کند و برای خروج از این احتکار در دخول در بهشت که عده ای بهشت را مختص شیعه دون سنی یا سنی دون شیعه و. یا به مسلمانان دون مسیحیان یا بلعکس و.... می دانند بسیار نافع است و البته این بحث یک مقاله ای مستقل و مفصل نیاز دارد که ممکن است حتی بعضی از روایات مسلم التواتر و مسلم القبول نزد بعضی ممکن است بلکه قطعا بر اساس آن انکار می شود.
در هر حال منطق تکفیر دیگران یعنی اینکه حق مطلق نزد من است و دیگران باطل مطلق ، منطقی مذموم در نزد قرآن است و قرآن مطرح می کند که هیچ کس حق چنین ادعائی را ندارد بلکه بشر هر قدر علم باشد ، دائما در حال بحث و تحقیق برای رسیدن به واقع هستیم و همیشه برای رسیدن به آن تلاش می کند و در نتیجه منجر به تواضعش خواهد شد و می گوید شاید حقیقت در نزد دیگری است لذا بحث و گفتگو را با تواضع خواهد پذیرفت.
و رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم سید الخلق اجمعین قرآن کریم او را امر می کند که (... و قل ربِ زدنی علما) :خدایا به علم من اضافه کن.
پس هر عالمی بلغ ما بلغ باید دنبال علم باشد و گمان نکند که او عقل کل است لذا باید حرف دیگران را شنید به همین دلیل قرآن کریم با صدائی رسا می فرماید(و فوق کل ذی علم علیم):و بالاتر از هر صاحب علمی ،عالمی وجود دارد .
منتظر ادامه ی بحث باشید.....
موفق و مؤید باشید.....
ما شیعه ها
