روشن است که کمال انسانی در گرو رشد عقل و رفتارهای مختارانه ی نشئت یافته از عقل است؛ و بسیار روشن است که انسان برای رسیدن به کمال خود نه تنها در عقل خود بلکه در فعل مختارانه خود باید راه درست را بپیماید؛ و رفتار اختیاری درست جز از راه عقل محقق نمی شود؛ بنا بر این رسیدن به رفتار درست از راه فکر و تعقل می گذرد؛ و این باعث می شود که انسانی در گزاره های مهم بیندیشد و یا به دنبال آن ها باشد تا راه درست  در تفکر و در عمل را بیابد و در نتیجه به کمال خود برسد.

 

و این یکی از چیزهایی است که مجب می شود که یک انسان در گزاره های دین تامل، تحقیق و کنکاش نماید.