در هر موجودی که می نگیریم میابیم که کمال او همان است که از ویژگی های اوست؛ مثلا یک گیاه از ویژگی های او بر غیر از او که پایین تر از اوست این است که رشد کند و آنجایی برسد که به ثمر برسد و میوه بدهد و کمال او در این ویژگی منحصر به او ترجمه می شود.

یا یک حیوان، ویژگی اش نسبت به پایین تر از خود این است که رشد کند و گوشت مناسب و شیر فراوان بدهد و  کمال او در این ویژگی منحصر به او قرار دارد.

 

اما یک انسان، تمایز و ویژگی اش نسبت به حیوان و گیاه، دارای عقل بودن و توانایی تفکر و تحلیل و البته دارای قدرت انتخاب و اختیار است؛ بنا بر این کمال یک انسان در این نهفته است که عقل خود را پرورش دهد و انتخاب خود را بر اساس آنچه حاصل عقل اوست بنا نهد؛ پس کمال انسان در پیروی از عقل است.