یکی از انگیزه هایی که موجب می شود که یک انسان در  مورد گزارهای دین به کنکاش جدی بپردازد یا در مورد آن ها فکر مجدانه داشته باشد، حس کنجکاوی است.

 

درون انسان ها یک حس کنجکاوی وجود دارد و زمانی که انسان با گزاره های دین ها به شکل کلی مواجه می شود، او را وادار به تامل در مورد آن ها می کند که:

 

آیا موجودی نامحسوس به حس مادی و فرامادی و پدید آورنده همه جهان وجود دارد یا خیر؟

 

چه ارتباطی بین این جهان مادی و جهان نا محسوس است؟

 

و پرسش های مهم دیگر!

 

و تا پاسخی مناسب بدان ها نیابد آرام نخواهد گرفت؛ مگر اینکه از یافتن پاسخ ناامید شود.