با نگاه به واژه ی «دین» در زبان تازی در می یابیم که این واژه در اصل خود معنای اطاعت و جزا است (1)؛ اما زمانی که بدین واژه در یک دانش ویژه یا با نگاهی اصطلاحی نظر بیندازیم معنای اعتقاد به انگاره پدیدآورنده برای این جهان و رفتارها و انگاره های متناسب با آن است.
بنا بر این واژه ی بی دین به کسانی گفته می شود که چنین انگاره ای ندارند و برای جهان پدیده آورده ای یا معتقد نیستند و یا آن را یک پدید آورده ی بی جان و غیر دانا می دانند!
پس یک دیندار شخصیتی است که دارای چنین انگاره ای در عرصه فکر و رفتارهای مناسب در عرصه فعل خواهد بود.
پی نوشت:
1) دروس فی العقیده الاسلامیه، الشیخ مصباح الیزدی رحمه الله تعالی، الصفحه 21
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.