امید آنقدر با اهمیت و ارزشمند است که انسان که نه بلکه تمام موجوات بر پایه ی آن گذران زندگی می کنند؛ اگر نه امید بود که کسی به هیچ وجه به دنبال کاری نمی رفت و پیگیر آن نمی شد.

 

فرمود:

الامل رحمة لامتی و لولا الامل ما ارضعت والدة ولدها و لاغرس غارس شجرا(1): امید برای امت من مایه رحمت است و اگر امید نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی داد و هیچ باغبانی درختی نمی کاشت .

 

اما در منظومه معارف اسلامی، چنین امیدی در مهدویت قرار داده شده است که یک انسان دین دار مسلمان باید تنها امیدش جناب مهدوی باشد و دل بستن به غیر ایشان امیدش را ناامید خواهد کرد.

 

پی نوشت:

1) پیامبر اکرم علیه و آله السلام؛ بحارالانوار، جلد 77، صفحه 173، حدیث 8