دو واژه ی «جهان بینی» و «ایدیولوژی» دو واژه ی بسیار پرکاربرد و البته مهم در هر دینی می باشند که بیان کننده ی شخصیت فکری و البته عملی یک انسان می باشند.

جهان بینی، سلسله ای از انگاره های و عقاید هماهنگ با جهان و انسان؛ مانند خدا موجود است؛ انسان پدیدآورنده ای دارد.
ایدیولوژی به سلسله ای از نظرهای کلی هماهنگ با رفتار و کردار انسان؛ مانند اینکه ظلم کردن قبیح است؛ عدل حسن است؛ دورغ گفتن ناپسند است. (1)

بنابراین هر دینی یک جهان بینی دارد و یک ایدیولوژی که بیان کننده ی رویکرد فکری و رفتاری آن است؛ که البته جهان بینی یا الهی است یا مادی که البته ایدیولوژی هم به تبَع آن ها به دو قسمت تقسیم خواهد شد.

حال اگر کسی جهان بینی الهی داشته باشد باید ایدیولوژی الهی هم داشته باشد و در غیر این صورت شخص در تناقض خواهد بود و برعکس؛ حال کمی به اطراف خود نگاه کنیم تا ببینیم چقدر افراد متناقض در اطراف ما در حال زندگی کردن هستند.


پی نوشت:
1) دروس فی العقیده الاسلامیه (آموزش عقاید)، محمد تقی مصباح الیزدی، الصفحه 22 و 23