من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة(١): هر که بمیرد و امام خود را نشناسد به مرگ جاهلى مرده است.
پر واضح است که مرگ جاهلى، نتیجهی زندگی جاهلی است و اگر انسان، زندگی عالمانهای داشت، نباید مرگش جاهلانه میشد و
گاهى زمانى که از امامت سخن به میان مىآید این تصور پدید میآید که امامت ویژهی انسان است نه غیر او؛ ولی این تصور هر چند که نابجا میباشد ولی برداشتی است طبیعی از سخنورانی که در این موضوع سخن میرانند.
ولی باید بدانیم که امام،
در مرو پارهای معتقد بودند که امام باید توسط خدای سبحان معین شود و البته عدهای هم بودند که معتقد بودند امام باید توسط مردم انتخاب شود؛ چرا که قرار است نائب آنان در اداره کشور و مدیریت آن باشد.(١)
در پارهای از زمانها واژههایی در دین اسلام یافت و بین مسلمانان گسترش مییابد که معنایی ژرف و گستردهای دارند ولی آن واژه، با معنای ژرف خود گسترس نیافته بلکه معنای نادرست و یا غیر ژرف آن بین مردم گسترش میابد.