فهم پذیرش اعمال نزد خدای سبحان، سخت و پیچیده نیست؛ چرا که ملاکی را برای بندگان خود مطرح نموده است که با تحقق آنها، قبولی اعمال محقق خواهد شد و با نبودش، عمل مقبول نخواهد شد:
فرزند آوری بسیار برای یک انسان مهم است و انسان چه دیدگاهی مادی داشته باشد و چه الهی هر دو بر این امر اتفاق دارند؛ چرا که فرزند مایهی زینت انسان است مثل دیگر زینتها و دیگر اسبابی که دیندار و غیر او در آنها مشترکاند؛ ولی در منطق و نگاه مادی آنچه که ضرر بیشتر مادی دارد، نباید انجام شود چرا گه جز خستگی، هزینههای سنگین
گناه موجب غضب الهی است و انسان گناهکار با انجام گناه، غضب الهی را به سمت خود هدایت کرده است؛ و میدانیم که گناه یعنی بیرون رفتن از دایرهی اطاعت الهی است؛ اما غضب الهی فقط در معصیت او نیست چرا که خدای سبحان نسبت به افراد ویژهای حساسیت ویژهای دارد[ تعبیر ناقص و نادرست است ولی برای تقریب به ذهن مطرح شد] و
پارهای دوست دارند که بوی بهشت را ببویند ولی گاهی اشیاء بسیار سادهای در اطراف ما هستند که بوی بهشت از آنها ساطع میشود و به سادگی میتوان بوی بهشت را از آنان بویید؛ ولی