بسیارند کسانی که خود را به اسلام نسبت داده اند و ادعای اسلام می کنند ولی زمانی که فرصت مخالفت برای آنان مهیا شود، از انجام آن دریغ نمی دارند؛ یک مسلمان به خدا معتقد است و اوست که خوف از عدالت او، دقت در تمام کارهای مسلمان را به دنبال دارد که سعی می کند بداند که این کار او درست است یا خیر، حلال است یا حرم  تا مخالفتی و لو به ظاهر کوچک انجام ندهد؛اما باید گفت که کسی که چنین ترسی تمام وجود او را فراگرفته، ممکن نیست که گناهی مرتکب شود و اگر شد بدین معناست که ترسی در وجود او در آن لحظه نبوده است و الا چنین ترسی از خدایی که در همه جا حاضر است و همو حاکم دادگاه خواهد بود، چطور ممکن است مانع انجام گناه در شخص نشود! 


پس اگر شخص ترسی حقیقی دارد هیچ گاه ممکن نیست که گناهی انجام دهد.


امام علی علیه السلام: الخوف سجن النفس عن الذنوب و رادعها عن المعاصی (1): خوف، نفس را در زندان خود حبس می کند و مانع از ارتکاب گناه است.


پی نوشت:

1) میزان الحکمه، ج 3، ص 183