منطق بیان

در خانه رفتم: دیدم برادرم با وله شدیدی غذا می خورد و تمام هم و غم او غذاست و همیسه سخن از غذای خوب می زند و تنها غذا برای او مهم است!

گفتم: چرا این همه به غذا خوردن ( منظور اهتمام بیش از اندازه به غذا خوردن است نه غذای بهداشتی) اهمیت می دهی و انگار تو را خلق کرده اند که غذا را بپرستی! 

گفت: آخر مگر کسی غذا را می پرستد! 

گفتم: آری گاهی غذا پرستیده می شود؛ هر چند که به آن توجه نداشته باشیم و آن اهتمام ویژه داشتن به غذا و تحت الشعاع قرار دادن زندگی است به طوری که جز به آن نمی اندیشیم و قرآن می فرماید: ارایت من اتخذ الهه هواه (1): آیا کسی که هوای نفس خود را خدای خود قرار داده است دیده ای؟

پی نوشت:

1)سوره فرقان، آیه 43