بسیارند که چشم آنان بینا ولی دل آنان کور است و چیزی جز منفعت مادی و جسم خود نمیشناسند و در مقابل هستند کسانی که چشم بینا ندارند و دل و ضمیر آنان بینا و روشن است.
اگر در دنیا ملاک بینایی و کوری، داشتن چشم سالم است ولی در سرای دیگر ملاک کوری و بیناییی داشتن سیرت پاک است.
قال رب لم حشرتنی أعمى وقد کنت بصیرا؛ قال کذلک أتتک آیاتنا فنسیتها وکذلک الیوم تنسى (۱):میگوید: پروردگارا! چرا نابینا محشورم کردی؟! من که بینا بودم!؛ میفرماید: آن گونه که آیات من برای تو آمد، و تو آنها را فراموش کردی؛ امروز نیز تو فراموش خواهی شد!
پینوشت:
۱) سورة طه, الآیة 125,126