در هر زمانی، مردم خود را متمدن می‌شمارند و برای خود قیودی وضع می‌کنند و حاضر نیستند که فراتر از این‌ها فکر کنند!

پاره‌ای در گذشته بودند و قید سنت‌ پدران نمی‌گذاشت که در سخن حق فکر کنند و آن را بپذیرند و پاره‌ای در در قرن‌های بعد از آن‌ها که خود را در قید زمان محصور نموده و سخن از زمان می‌زنند که مثلا دین مال هزاران سال پیش است! 


پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم که فرمود: هیچ پیامبری به مانند من در راه خدای متعال اذیت نشد (۱)، یکی از موارد آن کوته فکری مردمان گذشته و منحصر کردن جان خود در قیود وضعی خود است؛ قیود سنت و قیود زمان.

در حالی که دین، بیان حقایقی است که تغییر ناپذیر است که نه سنت پدران و نه زمان می‌تواند آن را نقض کند.


پی‌نوشت:

۱) بحارالانوار، جلد 39، صفحه 56