با عرض سلام خدمت همه ی دوستان گرامی؛ امیدوارم لحظاتتان سرشار از عطر عبادت و زمزمه ی جلب کننده ی رحمت الهی، استغفار باشد.
***مقدمه***
بسیار می شود که انسان مرتکب گناهی می شود اعم از کبیره یا صغیره ولی بعد از آن ناامید می شود و امید خود را از دست می دهد که، نه، خدا من را نخواهد بخشید. لذا شخص به خاطر گمان نبخشیدن خدای سبحان در معصیت خود فرو می رود چرا که با خود می گوید من را که خدا نمی بخشد و در نهایت من وارد جهنم خواهم شد پس حال که چنین است پس بگذار بیشتر معصیت بکنم، چون در هر حال که من بخشیده نمی شوم.
*-----------پاک کن گناهان - - - - - - *
لکن حضرت امیر علیه و آله السلام در حدیثی بسیار زیبا از وسیله ای بسیار خوب برای پاک کردن گناهان نام می برد :
.... عن الشعبی یقول سمعت علی بن ابی طالب یقول؛ العجب ممن یقنط و معه الممحاة فقیل له و ماالممحاة؟ قال؛ الاستغفار
ترجمه؛ راوی می گوید شنیدم که حضرت امیر سلام الله علیه می گوید؛ تعجب است از کسی که نا امید می شود در حالی که پاک کن به همراه دارد، عرض شد؛ این پاک کن چیست؟ فرمودند؛ استغفار
###استغفار به مثال پاک کنی است که گناهان انسان را محو می کند. حال که این پاک کن همیشه و همه جا همرا ماست آیا واقعا به جاست که از رحمت و بخشش الهی ناامید شویم؟!
شما دیده اید که کسی را که چیزی می نویسد و پاک کن یا غلط گیر به همراه دارد، سعی می کند خطا ننویسد (چون ننوشتن خطا بسیار بهتر از این است که خطا بنویسد و بعد آن را پاک کند و آثار پاک شدن در آن موضع باقی بماند) ولی اگر خطا نوشت مأیوس نمی شود بلکه از پاک کن و غلط گیر خود استفاده می کند.
***نکته:
گاهی معصیت انسان موجب حق الناسی شده مثلا حق مالی یا غیر مالی کسی مثل آبروی او و.... با معصیت ازبین رفته است در این صورت هم باید استغفار کرد و هم باید حق الناس را به صاحبان خود برگرداند چرا که در اخبار وارد شده که خدای سبحان از حق خود خواهد گذشت لکن از حق بندگان خود هرگز مگر اینکه آنها ببخشند.
___استغفر الله العظیم الذی لااله الا هو الحی القیوم و اتوب الیه____
موفق و مؤید باشید.......
منبع حدیث:امالی شیخ طوسی رحمة الله علیه، جلد 1،صفحه ی 190، حدیث 134_43
محمد * شـــــــــورگشتی *
