توجه و پناه بردن انسان به چیزی غیر خدای متعال نه درست است و نه عقلانی؛ چرا که اگر ثابت شود که خدای متعال آفریننده‌ی تمام اشیاء است و هر چیزى هر چه دارد از اوست، در این صورت تمسک به غیر او وجهى ندارد؛ بلکه تمسک به اشیاء، اگر تمسک به او باشد، درست است؛ بدین معنا که چون که این شى آفرینش اوست و اوست که آن اثر را در شى قرار داده و هموست که دستور داده که آن اثر را أز آن طلب کنیم و ما هم هنگام خواهش آن اثر، به دنبال حصول آن هستیم ولى نه که این اثر از آن خود شى است بلکه هنگام خواهش آن اثر، نظر به خداى متعال داریم که این اثر و مؤثر آفرینش خدا هستند.


پى‌نوشت:

۱) فی مدرسة الشیخ بهجت (ره)، الجزء١، الصفحة ٩٤